حس تصميم‌گيري را در كودكان سركوب نكنيد
حس تصميم‌گيري را در كودكان سركوب نكنيد مشاور دانشگاه صنعتي اصفهان گفت: تصميم گيري در كودكان از حدود سن يك سالگي آغاز مي شود و اگر اين حس در آنها سركوب شود كودك نمي تواند مهارت تصميم گيري را فرا بگيرد.
مهرداد دشتي با بيان اينكه براي آموزش مهارت تصميم گيري به كودكان از ابتدا بايد چند گزينه را پيش روي آنها قرار داد، اظهار داشت: زماني كه چيزي را به كودكان به ويژه به بچه هاي زير دو سال تحميل مي كنيم و اجازه نمي دهيم كودك به طور مثال لباسي را كه دوست دارد يا غذايي را كه دوست دارد انتخاب كند اراده تصميم گيري بچه را مي شكنيم و اين باور را كه مي تواند در زندگي تصميم گيري كند در او از بيين مي برييم.
وي با تاكيد بر اينكه بايد دنياي بچه را در سال هاي اولي كه به راه مي افتد ايمن كرد، افزود: در يك دنياي ايمن كودك مي تواند كنجكاوي كند و از پدر و مادر فاصله بگيرد اما اگر او را زياد به خود بچسبانيم، از بازي هاي او ممانعت كنيم و اجازه دور شدن را به او ندهيم باور به تصميم گير بودن را در او تضعيف كرده‌ايم.
اين استاد دانشگاه پيام نور به وضع خطوط قرمز در تصميم گيري اشاره كرد و بيان داشت: در عين حال كه بايد كودك را در انتخاب آزاد بگذاريم بايد خطوط قرمز را نيز به او تفهيم كنيم. خطوط قرمزي مانند پرخاشگري، قشرق، آسيب رساندن به خود يا ديگران، زورگيري، تعدي به حقوق ديگران و يا بازي با وسايل خطرناك بايد به كودك آموخته شود و در اين موارد هم والدين با جديت برخورد كنند.
دشتي خاطرنشان كرد: بنابراين در تصميم گيري چهار آيتم اصلي مدنظر قرار دارد، باور فرد به تصميم گير بودن، وجود گزينه هاي مختلف، محاسبه سود و زيان و پذيرفتن مسووليت تصميم اتخاذ شد.
وي با اشاره به محاسبه سود و زيان هر تصميم گفت: بايد سود كارهايي را كه مي خواهيم كودك انجام دهد و زيان كارهايي را كه نمي خواهيم از كودك سر بزند به صورت واضح و روشن براي او توضيح دهيم و اگر او رد كرد در عين مهربان بودن جدي باشيم و جلوي او را بگيريم.
اين مدرس حوزه فرزندپروري بر مسووليت پذيري در قبال تصميمات و كارهايي كه كوكان انجام مي دهند تاكيد كرد و افزود:اگر كودك كاري كرد به طور مثال ظرفي شكست اما اين كار تعمدي نبود بايد به او بگوييم من مي دانم عمدا اين كار را نكردي اما بايد در جبران اين خسارت يا جمع كردن خرده هاي آن به من كمك كني و يا حالا كه اسباب بازي هايت را ريختي بايد خودت آنها را جمع كني. اگر كودك به خاطر پرخاشگري از جمع دوستانش طرد شد بايد با او همدردي كنيم اما در عين حال به او بگوييم اين طرد شدن به دليل رفتار ناشايستش بوده و او را تنها بگذاريم تا به اين كارش فكر كند.
وي ادامه داد: هر چه فرزندان ما بزرگتر مي شوند بايد مقدار بيشتري از مسئوليت كارهاي خود را به دوش بكشند و خانواده ها نيز ضمن حمايت از آنها بار مسئوليت كارهاي نوجوان را بر عهده خودش بگذارد.
دشتي با اشاره به وضع خطوط قرمز در دوران نوجواني بيان داشت: در خانواده همه بايد پاسخ چهار سوال اساسي را در مورد هم بدانند اين چهار سوال عبارتند از؛ فرزند يا پدر و مادر من الان كجا هستند، چه كار مي كنند، با چه كساني هستند و كي به خانه برمي‌گردند. اين سوال ها به معناي چك كردن دائمي يكديگر نيست اما اطلاع از آنها بسيار ضروري است.
وي با بيان اينكه بچه بايد جايي بخوابد كه پدر و مادرش در آنجا حضور دارند، گفت: اينكه از كودكي به بچه‌ها اجازه دهيم شب را در خانه اقوام و فاميل بخوابند باعث مي شود نتوانيم در نوجواني آنها را از اين كار بازداريم و اين شب بيرون از خانه ماندن خطرات بسياري براي نوجوان به همراه دارد.
اين مشاور خانواده ادامه داد: نوجوان بايد بايد بگيرد با هر كسي نمي تواند دوست باشد و هر چيزي را نمي تواند مصرف كند اينها خطوط قرمز ديگري هستند كه به شدت بايد مورد تاكيد خانواده باشد اما مسائلي مانند پوشش و آرايش مي تواند جزء خطوط زرد قرار گيرد.
وي با تاكيد بر الگو قرار گرفتن پدر و مادر اظهار داشت: اگر پدري خود سيگار مي كشد كمتر مي تواند نوجوان خود را از اين كار بازدارد اما مي توان به نوجوان گفت كه اين بيماري اي است كه من گرفتار آن هستم و از اين موضوع به شدت ناراحتم به همين دليل نمي خواهم تو هم گرفتار شوي. همچنين مادر بايد اين رفتار پدر و نه شخصيت او را به طور كلي رد كند و آن را مورد تاييد قرار ندهد.
منبع: سلامت نيوز
